Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Zenonem roges; Duo Reges: constructio interrete. Bork Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?

Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

Bork: Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M.
Magna laus.: Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?
Bork: Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Idemne, quod iucunde?: Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.
Avaritiamne minuis?: Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.

Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.
Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.
Studet enim meus is audire Cicero quaenam sit istius veteris, quam commemoras, Academiae de finibus bonorum Peripateticorumque sententia.
Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?
Itaque contra est, ac dicitis;
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Adsint etiam formosi pueri, qui ministrent, respondeat his vestis, argentum, Corinthium, locus ipse, aedificium-hos ergo asotos bene quidem vivere aut beate numquam dixerim.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Cur post Tarentum ad Archytam? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Sumenda potius quam expetenda. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Non perfecti autem homines et tamen ingeniis excellentibus praediti excitantur saepe gloria, quae habet speciem honestatis et similitudinem. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius.

Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice
disputare?

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.